Dag 4: Een punkrock wandelingetje

Een mooie wandeling, van de oost-kant van Manhattan naar het westen. En met een mooi thema: punkrock! New York is immers de geboortestad van de punk: Ramones, Television, Patti Smith, New York Dolls. Hier heeft Sid Vicious zijn fatale overdosis genomen en kreeg Robert Maplethorpe een flink proces aan zijn broek vanwege zijn 'obsene' foto's. 
We begonnen bij de Manhattan vestiging van Guitar Center. Waar we meteen met de neus in de boter vielen want Scott Ian, de gitarist van Anthrax kwam 'toevallig' even langs voor een meet & greet. De rij met metalkids was zeker twee straten lang.
Vandaar ging het richting Generation Records, de beste punkplatenzaak van NYC. Gisteren ook al geweest, maar dit keer gingen we voornamelijk voor de buren. Het cafeetje waar we gisteren zo lekker bier hebben gedronken tijdens happy hour. 
Dit keer de Milk Stout Nitro ontdekt. Een stout (guinness) bier dat echt smaakt zoals het heet: als chocolade melk! Chocomel! Heerlijk!

Met een licht aangeschoten gevoel hebben we de wandeling hervat. Richting Arlene's Grocery. Een voormalige Puerto Ricaanse kruidenier waar nu veel up en coming bands spelen. The Strokes en Jeff Buckley zijn hier zo'n beetje ontdekt. 

Arlene laat haar hondje uit...

Toen we in Midtown aankwamen kregen we een leuke verrassing: Marky Ramone's Cruising Kitchen! Marky heeft een nieuwe carriere als restaurateur na zijn dagen op de drumkruk bij The Ramones en Misfits. Hij heeft tegenwoordig een rijdende keuken, een omgebouwde bestelbus. Specialiteit? Gehaktballen!
Nee, we hebben ze niet geprobeerd, wel spijt van. Misschien komen we hem nog tegen...
Het voormalige CBGB's hebben we vandaag links laten liggen. Het doet nog steeds pijn om te zien hoe onze favoriete punkhol is verkracht tot dure designer spijkerbroekenzaak!

Het ziet er niet zo uit, maar Ludlow is een van de gezelligste straatjes van Manhattan...

Inmiddels begon het te schemeren en zijn we bij Ludlow's Guitars aanbeland. De mooiste gitaarzaak van New York. Je kijkt er echt je ogen uit wat daar allemaal voor moois aan de muur hangt. Natuurlijk kon Arny het niet laten om ook even een van die beauties te bespelen. Met als gevolg dat we toch weer wat geld voor een gitaareffectje konden neertellen. 
Gelukkig konden we het leed even later wegdrinken bij de kroeg er tegenover waar (natuurlijk) ook weer happy hour was. Guiness voor 3 dollar!
De promilage was inmiddels flink gestegen, dus tijd voor een echte punkrock dive-bar! Manitoba's! De kroeg van Dick Manitoba, de zanger van de Dictators, in the East Village. Zijn we de afgelopen jaren telkens vergeten te bezoeken, dus een biertje bij Dicks was verplicht deze trip! Eh... het werden er iets meer. Best gezellig zo'n gat in de muur met prachtig gevulde jukebox en authentieke fotoautomaat!

Met een bezopen kop is het moeilijk om de camera recht te houden!

Daarna nog even staan huilen bij de prachtige muurschildering ter ere van Joe Strummer. De helaas veel te vroeg overleden zanger van The Clash. Vorige keer hebben we hier tegenover in een appartementje gelogeerd...

JOE!

De zoektocht naar de metro was vervolgens behoorlijk moeizaam. De straatnaambordjes zijn zeer moeilijk te lezen als je dubbel ziet!
Moe, voldaan en tot de nok gevuld met bier zijn we uiteindelijk in bed gevallen...

Popculture...