woensdag 19 september 2012

Dag 17: Onze laatste dag in NYC

En toen waren twee en een halve week New York City weer bijna voorbij. Leuk om de stad eens met koorts en griep te zien. Oh, maar dat hadden we toch al eens?

Het was heerlijk om in Williamsburg te logeren, met zijn gezellige cafe's en restaurantjes. En natuurlijk concertzaaltjes en platenzaken. 
Vanmorgen zijn we nog een keer met de watertaxi naar Dumbo gevaren om vanuit daar over de Brooklyn bridge naar Manhattan te lopen. 



Snel nog wat CD's voor ons en enkele vrienden gescoord. En toen weer via het financial district terug naar het veer (via een dierenzaak waar we wat speeltjes voor Broessje hebben gekocht).

Nog enkele laatste biertjes bij Spike Hill, de pub tegenover ons appartement en nu wachten tot de taxi komt om ons naar het vliegtuig te brengen....





Dag 16: Jon Spencer Blues Explosion!

Yep! Het is gelukt! We hebben kaartjes gescoord voor de CD-release party van onze favoriete NYC band The Jon Spencer Blues Explosion!
Een geweldig intiem concert in een kelderzaaltje waar maar 108 mensen in mochten!
We waren er om te genieten, niet om foto's te maken...
We hadden ze enkele maanden geleden al gezien toen ze als headliner het Sjock Festival in Belgie afsloten. Maar om deze mannen nu in zo'n kleine setting in hun thuisstad te zien is natuurlijk bijzonder.
Heerlijk genoten.... en een mooie afsluiter van ons concertavonturen hier!
  
Hier staat Caro gezellig onder de paraplu met Judah Bauer te kletsen na afloop...

maandag 17 september 2012

Dag 15: Central Park

Met een kop vol watten en behoorlijk wat aspirine, hoestdrankjes en een gezinsvoorraad zakdoekjes zijn we vandaag rustig aan op weg gegaan naar Central Park. 
We hadden eigenlijk gepland om de laatste paar dagen met een huurauto de Hudson Valley te gaan verkennen, waar enkele prachtige stateparks te bezoeken zijn. Maar dit leek ons toch maar geen plan gezien onze gezondsheidstoestand.


Central Park heeft al bijna de afmeting van een Statepark en daarom een redelijk alternatief. Veel groen, bomen en bijna geen auto's. Wel veel mensen, schijnbaar was het een of andere joodse feestdag. Half New York  liep met een keppeltje op door het park te rennen.

Bij een van de grote vijverpartijen werd vanmiddag een film of TV-serie opgenomen. Toevalli g zaten we op het terrasje waar ze gingen filmen. Dus wellicht zijn we binnenkort als figurant ergens te ontdekken.
Morgen alweer onze laatste avond in New York, maar hopelijk heeft die nog een leuke verrassing voor ons in petto. Hierover morgen meer...


Dag 14: Ziek...

Caro was vorige week al een dag flink aan het snotteren en nu is de verkoudheid in alle hevigheid terug. En bovendien heeft ze mij nu ook aangestoken. We hebben vandaag bijna de hele dag op bed gelegen, hoestend, proestend en stotterend. Alleen even een tripje naar de dichtstbijzijnde drogist gemaakt om wat antigripine en hoestsiroop te halen.
Het lijkt wel of we elke keer in New York flink verkouden of de griep hebben. Zou er dan toch wat in de lucht zitten hier...


zondag 16 september 2012

Dag 13: Coney Island

Een dagje strand bij Coney Island is altijd ietsjes anders dan een dagje scheveningen of zo. Op de boulevard verzameld zich elk weekend een bont gezelschap dat er altijd in slaagt een feestje te bouwen. Er spelen bandjes, er zijn DJ's en de meest vreemde vogels (letterlijk en figuurlijk)....






donderdag 13 september 2012

Dag 11: These boots...


Nee hoor, we zijn niet meer boos! Ook al hebben jullie Rutte... We houden er over op, afgesproken?


Gisteren hebben we dus het 9/11 memorial bezocht, ziet er echt mooi en indrukwekkend uit. Op de plek van de Twin Towers zijn nu twee grote gaten in de grond, precies op de plek waar de torens ooit stonden. Langs de wanden stroomt water naar beneden. Het schijnt nu de grootste kunstmatige watervallen ter wereld te zijn. Ook hebben we het 9/11 museum in oprichting bezocht. Hier zijn diverse voorwerpen die ze in het puin van de torens hebben gevonden. Zoals een compleet verkoolde brandweerhelm en een teddybeertje. Het meest indrukwekkend was echter een stuk verwrongen metaal waarin een raam van een vliegtuig was te herkennen... 


Toen we daarna flink zonverbrand met de watertaxi naar Williamsburg terug zijn gevaren, was het schijnbaar toch iets frisser dan we dachten. Vanmorgen werd Caro strondverkouden wakker. Ze voelde zich behoorlijk ziek. Dus maar even langs de drogist voor wat antigriepine!

We zijn vandaag dan ook maar niet weer naar Manhattan gereisd en zijn lekker Willamsburg verder gaan verkennen. En wat is het toch een gezellige buurt. Zo hebben we een winkeltje ontdekt met allerlei Mexicaanse en latijns Amerikaanse volkskunst. En toevallig was vandaag de hele collectie met 20% korting! Tja, wel heel erg verlokkelijk voor onze verkoude Caro!

S'avonds hebben we in een Venezueliaans restaurantje heerlijk gegeten. Je krijgt er en soort shoarma broodjes gevuld met de heerlijkste vullingen. Van vegetarisch tot vlees en vis. De broodjes heten Arepa's en zouden in Nederland zeker een hit worden!

Terug in ons appartementje is Caro meteen naar bed gegaan. Hopelijk is ze er morgen wat beter aan...

Gaf mij in elk geval wat tijd om te werken aan een nieuw idee voor een serie foto's. Het zal niet ieders smaak zijn. De serie is nogal minimalistisch en heet 'These Boots...' naar een liedje van Nancy Sinatra genaamd 'These Boots are made for Walking'. Ik denk dat deze drie voorbeelden voor zich spreken:





woensdag 12 september 2012

Dag 10: We kunnen jullie ook nooit alleen laten....


Hoezo Rutte heeft gewonnen? De man die zelfs zijn eigen partijprogramma een leugen vond (zie eerste debat met Roemer)? De man die gewoon het partij-program van Wiegel uit 1877 (nee geen typefout) en dat van de Tea-party anno nu in een mixer heeft gegooid!
Wie wil er nu een premier die iedere zaterdag zijn was naar zijn moeder brengt?
Nee, we kunnen jullie echt niet meer alleen laten... 

Sterker nog, we denken er aan om gewoon hier te blijven. Jullie hebben ons zo teleurgesteld! Bah!

En om nog maar eens te leren waarom je niet op rechts moet stemmen, vier foto's van vandaag met evenzoveel redenen....

1. de banken winnen altijd... 
2. de kleine man is altijd het haasje... 
3. het zijn altijd dezelfde (bedrijven) die verdienen aan de 'wederopbouw'... 
4. de hardstwerkende ambtenaren zijn altijd de klos... 

Dag 9: 9-11 memorial

Vandaag staat heel New York natuurlijk in het teken van 9-11, de jaarlijkse herdenking van de aanval op de Twin Towers. In de hele stad lopen brandweermannen, politieagenten en andere overheidsdienaars in vol gala
uniform van de ene herdenking naar de andere. Alle vlaggen hangen half stok en alle brandweerkazernes hebben de deuren openstaan voor het publiek. Iedereen kan zo zijn medeleven tonen.
Alleen valt het wel op dat het normale leven allang weer door gaat. Natuurlijk herdenkt iedereen op zijn eigen manier. Maar elf jaar na de aanslagen lijkt een groot deel van de New Yorkers het liefst alles te willen vergeten.
Net als andere jaren was er s'avonds, op de plek waar de twin towers gestaan hebben, twee grote licht bundels te zien; "Tribute in Light".


Helaas branden ze niet als voorgaande jaren meerdere dagen en ook niet meer de hele nacht. We wilden ze gisteren al gaan fotograferen, maar vlak voordat we bij ons uitzichtpunt aa n het wateraankwamen, werden ze gedoofd. De meeste van de aanwezige mensen waren super verontwaardigd. Om 21.00 uur gingen de lichten na twee uur gebrand te hebben al uit. Het zou te duur zijn. 
Vandaag zullen ze natuurlijk langer branden, maar niemand weet of het net als andere jaren tot zonsopgang is. 



Vanavond zijn we naar Dumbo gegaan met een watertaxi. Net tussen de Brooklyn Bridge en de Manhattan Bridge heb je daar het mooiste uitzicht over downtown Manhattan. We zaten dan ook met zo'n honderd andere mensen te wachten op de zonsondergang en de lichtbundels.


Zeer indrukwekkend waren de diverse brandweermannen die een kijkje kwamen nemen op deze plek en zo hun omgekomen collega's herdachten. Toen we rond tien uur richting metro liepen stonden er nog steeds enkele grote ladderwagens bij het water, ernaast enkele mannen drie in stilte met elkaar naar de lichtbundels boven de stad staarden...
Tip: klik op de foto's voor een grotere versie.

dinsdag 11 september 2012

Dag 8: Chelsea & the High Line

Chelsea is een oude industriele buurt aan de westkant van Manhattan, waar nu de mooiste appartementen gebouwd zijn in oude pakhuizen en fabriekshallen. De buurt is voornamelijk bekend vanwege de tientalle galleries. We zijn hier twee jaar geleden ook al eens door heen gewandeld en we wilden graag nog eens the High Line bezoeken. 


Dit is een voormalige tramlijn die zo'n 15 meter boven de straten van New York liep. De tramlijn is al jaren niet meer in gebruik en nu hebben diverse instanties en gulle geldgevers er een park van gemaakt waar je heerlijk kunt wandelen. Een lange wandeling tegenwoordig, want sinds we hier voor het laatst waren is de lengte van het park verdubbeld.

De zon scheen heerlijk vandaag, dus Arny heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens flink te experimenteren met infrarood fotografie...
Uiteraard hebben we ook de nodige galerietjes bezocht, al zijn het er niet zoveel meer als voorheen. Gelukkig hebben we dit keer wel Aparture kunnen vinden, de grootste fotogalerie van New York en tevens een fotoboekenwinkel.
Genoeg inspiratie opgedaan aldaar... 




Daarna de wijk nog wat verkend en ons vooral verwonderd over de dames in dure designer kledij die op hoge hakken van de ene naar de andere modeshow rennen. Het is immers New York Fashion week. Een van de grootste modeevenementen ter wereld...





zondag 9 september 2012

Dag 7: Even rustig aan!

Na twee dagen vol met concerten was het tijd om even rustig aan te doen. We hebben vanmorgen lekker uitgeslapen en zijn rond het middaguur de buurt eens goed gaan verkennen. Vooral de oevers van de East River zijn mooi opgeknapt, vandaar heb je een prachtig uitzicht op Manhattan. Langs de hele promenade zijn alle voormalige pakhuizen verbouwd tot dure appartementencomplexen. Een kleine studio kost al snel een miljoentje. Maar je zit dan wel op een toplocatie. Op zondag is er ook genoeg te doen, zo zijn we over een supergezellige rommelmarkt gelopen en was er op een terrein iets verderop een grote braderie met allerlei hapjes en drankjes. 
Het lekker uitwaaien aan het water beviel zo goed dat we vanavond voor het eten nog even terug zijn gegaan om daar de zonsondergang te gaan bekijken...


zaterdag 8 september 2012

Dag 6: Riot Fest en Jello Biafra

In hetzelfde park waar gisteren Bob Mould een fantastische optreden had gegeven, was vandaag Riot Fest. Een festival met o.a. The Descendents, Menzingers en Hot Water Music. We hadden via internet al kaartjes besteld dus eigenlijk kon er niks mis gaan. Het optreden van de Menzingers was kort en krachtig. Ze mochten helaas maar een half uurtje spelen. Toen Hot Water Music, de vierde band, zich klaar maakte om te gaan spelen kwamen er ineens hele donkere wolken aan gedreven. We maakten ons samen met de rest van het publiek op voor een fikse regenbui. Helaas bleef het echter niet bij een regenbui. Iemand van de organisatie klom het podium op en waarschuwde dat er een flinke storm op komst was. Er was zelfs kans op een tornado! Op het nieuws hadden we al gehoord dat Queens vanmorgen getroffen was door een tornado, maar bij ons had de hele dag de zon geschenen. 


Iedereen moest het festivalterrein onmiddelijk verlaten en alle nooduitgangen werden opgegegooid. Het festival werd dus afgelast. Op weg naar buiten kregen we al een gigantische hoosbui over ons heen. 
Enkele weken geleden was er op dezelfde plek ook al een concert afgelast, maar dat hebben ze elders in Brooklyn, in een zaal toch doorlaten gaan. Terug in ons appartementje hebben we meteen de laptop aangezet om de facebookpagina's en twitteraccounts van de bands in de gaten te houden. Rond kwart over7 verscheen er een bericht dat Hot Water Music en The Descendents in St. Vitus zouden spelen. Een piepklein zaaltje ongeveer twintig minuten van ons vandaan. Meteen naar de metro gerend en toen we evenlater bij het zaaltje aankwamen stond er al een gigantische menigte voor een gesloten deur. Er mocht niemand meer naar binnen. De tent zat nokkievol. Helaas....
Terug naar Williamsburg waar we maar een italiaans eettentje hebben opgezocht. Na een heerlijke maaltijd herinnerde Arny zich dat The Knitting Factory om de hoek van het restaurant ligt. En daar speelde vanavond Jello Biafra & the Guantano School of Medicine. Er bleken zelfs nog kaartjes te zijn! Jello is de oude zanger van de Dead Kennedys, er was dus toch nog hoop op een avondje onvervalste punkklassiekers. En dat bleek gelukkig het geval te zijn.


Jello had er zin in! En de setlist bestond ook nog eens voor de helft uit oude Dead Kennedys krakers. De goede man is inmiddels de 50 gepasseerd en heeft een mooibierbuikje gekweekt. Maar de energie spat nog steeds van het podium en zijn verhalen tussen de nummers door zijn nog steeds venijnig en anti-alles.


Zeiknat van al het bier wat door de lucht vloog stonden we anderhalf uur later buiten uit te hijgen. Wat een dag.... Helaas geen Descendents, maar Jello wist de dag toch nog goed te maken!


vrijdag 7 september 2012

Dag 5: Bob Mould

Een van Arny's muzikale helden speelde vandaag in het park om de hoek; Bob Mould. De voormalige zanger-gitarist van Husker Du en Sugar. Dit jaar is het twintig jaar geleden dat Copper Blue uitkwam en Bob speelde vanavond tijdens het gratis concert het hele album en ook nog eens tig Husker Du klassiekers. Kicken geblazen! Het werd een legendarisch optreden voor een bomvol park. Tijdens de toegift sprong Graig Finn, de zanger van The Hold Steady spontaan op het podium om een Husker Du kraker mee te zingen. Na bijna twee uur en twee toegiften was de koek helaas op. 
Helaas mocht er tijdens het concert geen foto's gemaakt worden. Maar toen we Bob op straat tegenkwamen hebben we stiekem een kiekje gemaakt....

Dag 4: Een punkrock wandelingetje

Een mooie wandeling, van de oost-kant van Manhattan naar het westen. En met een mooi thema: punkrock! New York is immers de geboortestad van de punk: Ramones, Television, Patti Smith, New York Dolls. Hier heeft Sid Vicious zijn fatale overdosis genomen en kreeg Robert Maplethorpe een flink proces aan zijn broek vanwege zijn 'obsene' foto's. 
We begonnen bij de Manhattan vestiging van Guitar Center. Waar we meteen met de neus in de boter vielen want Scott Ian, de gitarist van Anthrax kwam 'toevallig' even langs voor een meet & greet. De rij met metalkids was zeker twee straten lang.
Vandaar ging het richting Generation Records, de beste punkplatenzaak van NYC. Gisteren ook al geweest, maar dit keer gingen we voornamelijk voor de buren. Het cafeetje waar we gisteren zo lekker bier hebben gedronken tijdens happy hour. 
Dit keer de Milk Stout Nitro ontdekt. Een stout (guinness) bier dat echt smaakt zoals het heet: als chocolade melk! Chocomel! Heerlijk!

Met een licht aangeschoten gevoel hebben we de wandeling hervat. Richting Arlene's Grocery. Een voormalige Puerto Ricaanse kruidenier waar nu veel up en coming bands spelen. The Strokes en Jeff Buckley zijn hier zo'n beetje ontdekt. 


Arlene laat haar hondje uit...
Toen we in Midtown aankwamen kregen we een leuke verrassing: Marky Ramone's Cruising Kitchen! Marky heeft een nieuwe carriere als restaurateur na zijn dagen op de drumkruk bij The Ramones en Misfits. Hij heeft tegenwoordig een rijdende keuken, een omgebouwde bestelbus. Specialiteit? Gehaktballen!
Nee, we hebben ze niet geprobeerd, wel spijt van. Misschien komen we hem nog tegen...
Het voormalige CBGB's hebben we vandaag links laten liggen. Het doet nog steeds pijn om te zien hoe onze favoriete punkhol is verkracht tot dure designer spijkerbroekenzaak!


Het ziet er niet zo uit, maar Ludlow is een van de gezelligste straatjes van Manhattan...
Inmiddels begon het te schemeren en zijn we bij Ludlow's Guitars aanbeland. De mooiste gitaarzaak van New York. Je kijkt er echt je ogen uit wat daar allemaal voor moois aan de muur hangt. Natuurlijk kon Arny het niet laten om ook even een van die beauties te bespelen. Met als gevolg dat we toch weer wat geld voor een gitaareffectje konden neertellen. 
Gelukkig konden we het leed even later wegdrinken bij de kroeg er tegenover waar (natuurlijk) ook weer happy hour was. Guiness voor 3 dollar!
De promilage was inmiddels flink gestegen, dus tijd voor een echte punkrock dive-bar! Manitoba's! De kroeg van Dick Manitoba, de zanger van de Dictators, in the East Village. Zijn we de afgelopen jaren telkens vergeten te bezoeken, dus een biertje bij Dicks was verplicht deze trip! Eh... het werden er iets meer. Best gezellig zo'n gat in de muur met prachtig gevulde jukebox en authentieke fotoautomaat!


Met een bezopen kop is het moeilijk om de camera recht te houden!
Daarna nog even staan huilen bij de prachtige muurschildering ter ere van Joe Strummer. De helaas veel te vroeg overleden zanger van The Clash. Vorige keer hebben we hier tegenover in een appartementje gelogeerd...


JOE!
De zoektocht naar de metro was vervolgens behoorlijk moeizaam. De straatnaambordjes zijn zeer moeilijk te lezen als je dubbel ziet!
Moe, voldaan en tot de nok gevuld met bier zijn we uiteindelijk in bed gevallen...


Popculture...

donderdag 6 september 2012

Dag 3: Record Store Day

Tja, als je in New York bent, dan wil je natuurlijk ook diverse platenzaken bezoeken. Vooral als je zo muziekgek bent als ons. Daarom hebben we ons verplichte bezoek aan de belangrijkste platenzaken als Generation, Other Music en Bleecker maar in het begin van de vakantie gezet. Het zou immers k*t weer worden vandaag met veel regen. Helaas, alleen vanmorgen enkele druppels en de rest van de dag prachtig, zonnig weer. Het was zelfs niet al te heet.
Maar, goed, we hadden dit nou eenmaal gepland...
Dus de hele dag tussen de CD's en het vinyl verbracht. En toch nog enkele juweeltjes gevonden!
Maar na zo'n dag ben je wel kapot! Het eelt staat centimeters dik op je wijsvingers van het bladeren door platenkasten.
Morgen maar eens wat anders verzinnen, boekenzaken iemand?

Oh, natuurlijk hebben we ook nog wat leuke kroegjes van binnen gezien. Vooral in de West Village hebben we een prachtig cafeetje gevonden, met een schitterende designer look. Een beetje fabriekshal atmosfeer gemixt met  boerengezelligheid. Alle biertjes van de tap waren maar 4 dollar, dus dat dronk lekker door, vooral omdat ze meer dan 24 verschillende bieren van de tap hadden. Met alle gevolgen van dien (ehm, nu moet ik toch echt even pissen... en nu weer... en nu weer... en nu weer... en eh... ).


En je wordt er behoorlijk moe van...

dinsdag 4 september 2012

Dag 3: New York Time




Heet, vochtig en af en toe een buitje. Niet echt lekker weer om Manhattan te verkennen. We zijn dan ook maar even de stad in geweest. Net lang genoeg om flink nat geregend te zijn. En als het al niet regende, dan waren we zeiknat van het zweet...


maandag 3 september 2012

Dag 2: Labor Day - Williamsburg




 

Vandaag op zoek naar de elementaire levensbehoeften: bier, WC-papier, CD's, 2e hands kleren en chips. Oh, en natuurlijk gitaren en andere herrie-artikelen! Nee, dit jaar nemen we geen nieuwe gitaar mee (waar laten we die krengen, geen plaats meer thuis!). Maar het is natuurlijk altijd leuk om te kwijlen... Bovendien was het vandaag Labor-day en de lokale Guitar-Center had weer eens de nodige aanbiedingen (today only!). 
Gelukkig viel het allemaal best mee en ook in de CD-winkels rondom ons appartementje hebben we weinig platen gevonden die we nog misten in onze collectie.
Het was bovendien stukken minder heet dan gisteren. Het kwik kwam amper boven de 27 graden uit.